We denken vaak dat ontwikkeling draait om grote plannen en dikke mappen vol competenties. Maar het echte verschil zit in de kleine dingen. Een blik. Een compliment. Een vraag op het juiste moment. Dat soort micro-signalen bepalen hoe stagiairs zich voelen; en dus hoe ze leren. Met een beetje aandacht laad je hun accu’s op. Zo simpel is het.

Stel je een kaasfabriek voor waar alles perfect efficiënt verloopt: identieke kazen rollen van de band, maar ze smaken nergens naar. Zo gaat het ook op de werkvloer. Terwijl bedrijven blindstaren op AI en snelheid, laat het Future of Jobs Report 2025 zien dat juist soft skills de toekomst bepalen. Samenwerken, empathie en creativiteit zijn de rijping die organisaties smaak en veerkracht geven.

Veel begeleiders behandelen een stage alsof het een ladder is: eerst kijken, dan doen. Maar leren werkt anders. Het is een spinnenweb: elk gesprek, elke vraag laat iets trillen. In deze blog laat ik zien hoe je als begeleider inspeelt op die trillingen. Geen extra formats, wel het Emergent Internship Framework, Ellerton’s denkknooppunten en een WISH-methodiek die wél blijft hangen.

Wittgenstein op een zebrapad: je ziet ’m pas als je stopt met rennen.. Net als die kleine dingen op je werk die je al lang niet meer ziet. De stagiair die je naam weet, de koffiemok die altijd verdwijnt, dat ene systeem dat niemand snapt. We hebben het te druk met KPI’s en kernwaarden. Maar hé, wie loopt hier nou eigenlijk stage?

Je wilt dat stagiairs een toffe ervaring hebben in jouw bedrijf. Het gaat er dus om wat ze meemaken. Wat als we dat woord ‘meemaken’ eens bekijken? Dan zie je: mee én maken. Niet ondergaan, maar meedoen en iets maken. Geen afvinkcircus, wel vragen, proberen, mislukken, opnieuw proberen. De stagiair is zo geen figurant maar mede-architect. Samen sleutelen dus aan echt werk. Zo wordt stage geen koffierondje, maar ervaring die blijft hangen; voor student én jouw team. Meemaken = mee máken.

In 1150 leert leerling Pieter het smeden bij meester Hendrik de Smid; alleen praktijk, geen theorie. Na de afschaffing van de gilden in 1798 volgt twee eeuwen chaos. Tot (fast forward) econoom Jo Ritzen in 1996 de cirkel sluit: verplichte stages voor alle mbo-studenten. Het meester-gezel-leerling principe keert terug, maar nu gereguleerd en toegankelijk. En hoe loopt het straks? Een verkenning van honderden jaren beroepsonderwijs.

Wat hebben bergforellen, waterwervels en implosie-energie te maken met het begeleiden van stagiairs? Alles. Dit blog gaat over van boswachter Viktor Schauberger, die water zag bewegen zoals stages zich ontwikkelen: kronkelend, onverwacht en vol kracht. Leer hoe natuurwetten ons kunnen helpen betere leeromgevingen te creëren; zonder de boel recht te trekken.

Stages zijn geen rechte lijnen tussen school, bedrijf en student. Ze zijn als een lasagne: gelaagd, complex en alleen smakelijk als alle lagen samenwerken. In dit artikel onderzoeken we waarom juist de tussenruimte (de interactie, de frictie, de samenwerking) allesbepalend is voor een geslaagde smaak, dus leerervaring. Geen driehoek, maar een gerecht waar iedereen zijn lepel in zet. En ja: soms brandt er iets aan. Juist dan leer je het meest.

Vacatures zijn duur, frustrerend en zelden raak. Maar stages? Die zijn het fiscale geheim van elke slimme HR-afdeling. Geen kostenpost, maar menselijk kapitaal met teruggaafgarantie. Niet investeren in een cv, maar in context. In iemand die blijft. Minder uitgaven, meer impact. Dat is geen HR-beleid ; dat is gezond verstand met een glimlach. Of, zoals economen het noemen: stagerendement.

Stagebegeleiding is geen bijbaan; het is vakwerk. Richard Sennett laat zien dat goed begeleiden draait om aandacht, ambacht en echte betrokkenheid. Ontdek waarom een stage geen wachtruimte is, maar een werkplaats. En waarom jij als begeleider niet alleen overdraagt, maar ook vormt. Voor iedereen die stagiairs serieus neemt én zichzelf als vakmens ziet.

We zeggen dat stagiairs ingewerkt moeten worden. Maar soms moet een organisatie juist uitgewerkt worden. Losgeschud. Opnieuw bekeken. Een stagiair stelt vragen waar niemand meer opkomt, niet omdat ze dom zijn, maar omdat ze nog fris kijken. Zoals Camus al waarschuwde: we stikken als we alleen nog mensen om ons heen hebben die vinden dat ze gelijk hebben. Een frisse blik is geen luxe, het is noodzaak.

Nudging lijkt de heilige graal van stagebegeleiding: zacht duwen in plaats van hard sturen. Maar wat als je stagiair zich gemanipuleerd voelt of jouw 'subtiele hint' compleet mist? In dit blog ontdek je wanneer nudging verandert in sabotage, scorebord-theater of camouflage-gedrag tussen de kantoorplanten. Met het 3O–PRO-model herken je de valkuilen én leer je wanneer het tijd is voor ouderwets duidelijke sturing.

Nudging maakt stagiairs slimmer zonder dat ze doorhebben dat jij aan de knoppen draait. Een beetje gemak, wat groepsdruk hier, motivatie daar, en vooral niet te veel gedoe. Zie het als een goede dj-set: draai je te subtiel, staat iedereen als muurbloempjes aan de kant; draai je te hard, loopt iedereen weg met vingers in de oren. Één ding blijft heilig: ze mogen nóóit doorhebben dat je ze stuurt.

Hij doet alles wat je zegt. En toch werkt het niet. De stagiair als gehoorzame robot blijkt minder handig dan gedacht. Klassieke begeleiding lijkt veilig, maar verandert studenten in wandelende to-do-lijsten. Laat ze zelf fouten maken, reflecteren en ontdekken waarom handgel, een juiste bandenspanning of toon in een klantmail ertoe doen. Want micromanagement? Da’s de snelste route naar stagiairs die stilvallen als jij op vakantie gaat.

Stagiairs zijn geen AI’s met voorgeprogrammeerd gedrag. Ze leren pas hoe het werkt als jij als begeleider duidelijk bent over wat je verwacht én waarom. Gedrag is aan te leren, maar niet vanzelf. Deze blog duikt in de roots van voorspelbaar stagiairgedrag: van Skinner tot stagecontract. Over belonen, grenzen stellen en waarom je beter begeleidt met feedback dan met een stalen blik vanaf je bureaustoel.

Veel bedrijven zeggen dat ze inclusief zijn. Maar hoe zie je of dat écht zo is? Met deze Inclusiescan check je als student, school of HR-professional hoe serieus een (potentieel) stagebedrijf werk maakt van diversiteit en inclusiviteit. Download de gratis PDF en ontdek wie het verschil maakt, of waar de verbeterkansen liggen in jouw organisatie.

Je kunt een stagiair wel uitleggen hoe het hoort, maar de praktijk is geen stappenplannetje. In plaats van regeltjes opdreunen, leer je ze beter om na te denken. Normatieve professionalisering klinkt als een studiedag met wraps en PowerPoint, maar is precies wat stagiairs ( en jij) nodig hebben. Want goed werk klopt niet alleen op papier, maar ook in je buik.

In Europa zijn verschillende regels en culturele visies op het fenomeen ‘stage’. Ik ben daar veel mee bezig, zocht een helder uitleg, die is er niet. Dus schreef ik ‘m zelf. Want hoezo mag je in Frankrijk geen stage lopen zonder contract, maar in Duitsland wel zes maanden gratis werken? In deze gids lees je hoe elk EU-land het geregeld heeft, van Kroatisch keurslijf tot Belgische boterham. Stagelopen in Europa? 🇪🇺Begin hier.

In een Haarlems proeflokaal ontstond een theorie: Thuiswerk is een soort rewilding van medewerkers en maakt de ware aard van stagiairs zichtbaar. Van carrièreklimmers tot connectors. Iedere stagiair vraagt om een andere aanpak. Vergeet one-size-fits-all. Ontdek de vier stammen van de thuiswerkende stagiair en wat jij als begeleider écht moet doen.

Werk is veranderd. Dus stages moeten meeveranderen.
In deze blog leg ik uit waarom we niet moeten vasthouden aan het oude normaal, waarom een stage op afstand geen mindere ervaring hoeft te zijn, en waarom ik hierover een Engelstalig boekje schreef. Niet omdat het ‘leuk’ is, maar omdat het nodig is. Voor studenten. Voor begeleiders. En voor de toekomst van werk.